Είναι η πρώτη ημέρα του σχολείου σε ένα αμερικανικό κολλέγιο. Η δασκάλα παρουσιάζει
στους μαθητές της ένα νέο μαθητή, τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι, γιο του διευθυντή της
Sony.
Το μάθημα της πρώτης ώρας είναι η ιστορία και η δασκάλα αρχίζει με μερικές (εύκολες,
κατά τη γνώμη της) ερωτήσεις, για να πάρει μια ιδέα για το επίπεδο των γνώσεων των
μαθητών της.
‐ Για να δούμε λοιπόν πόσο καλοί είσαστε στην αμερικανική ιστορία. Ποιος είπε “Δώστε
μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο;“
Παγωμάρα στην τάξη, κανείς δεν σηκώνει το χέρι του, εκτός από τον Σουζούκι.
‐ Ο Πάτρικ Χένρυ, το 1775 στη Φιλαδέλφεια, απαντά.
‐ Μπράβο Σουζούκι. Και ποιος είπε “Κυβέρνηση του λαού από τον λαό και για τον λαό;“,
ξαναρωτάει η δασκάλα, συνεχίζοντας την διερεύνηση των γνώσεων της τάξης.
Κανένα χέρι πάλι από τα αμερικανάκια, πάλι μόνο ο Σουζούκι:
‐ Ο Αβραάμ Λίνκολν, το 1863 στο Γκέτυσμπουργκ, απαντά.
Η δασκάλα αγριεύει, παίρνει το αυστηρό της ύφος και κατσαδιάζει την τάξη.
‐ Ντροπή σας! Ο Σουζούκι είναι Γιαπωνέζος και ξέρει την αμερικανική στορία καλύτερα
από σας.
Κατήφεια στην αίθουσα, αλλά και ξέσπασμα από τον θιγμένο “πατριώτη“ της τάξης από
τα τελευταία θρανία:
‐ Ρε, δεν πάτε να γαμηθείτε όλοι, μαλάκες Γιαπωνέζοι, φωνάζει.
‐ Ποιός το είπε αυτό, ρωτάει αυστηρά η δασκάλα.
Ο Σουζούκι σηκώνει το χέρι και χωρίς να ποεριμένει να του δοθεί ο λόγος λέει:
‐ Ο στρατηγός Μακ Άρθουρ, το 1942, στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιαόκα, το 1982,
στη γενική συνέλευση ης Τζένεραλ Μότορς.
Παγωμάρα πάλι στην τάξη, εκτός από μια ξεψυχισμένη φωνή:
‐ Θέλω να ξεράσω....
‐ Ποιός το είπε αυτό; ρωτάει με βλοσυρό ύφος η δασκάλα, προσπαθώντας να συγκρατήσει
την κατάσταση.
Ο Σουζούκι πετάγεται πάλι:
‐ Ο Τζώρτζ Μπους, ο πατέρας, στον πρωθυπουργό Τανάκα, κατά τη διάρκεια επισήμου
δείπνου στο Τόκιο, το 1961.
Ο Σουζούκι έχει γίνει ήδη αντιπαθής. Ο πιο θρασύς στην τάξη σηκώνεται όρθιος και του
φωνάζει χωρίς να κρύβεται:
‐ Ρε, δεν μας παίρνεις καμιά πίπα, λέω εγώ!
‐ Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λεβίνσκυ, το 1997, στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου,
απαντάει πάλι ο νεαρός Γιαπωνέζος, χωρίς καν να σηκώσει το χέρι.
‐ Ε! άει γαμήσου ρε μαλακισμένο Σουζούκι, ξεσπάνε δυο‐τρεις από την τάξη.
Ο Σουζούκι είναι ψύχραιμος και ατάραχος, σίγουρος για τις γνώσεις του.
‐ Ο Βαλεντίνο Ρόσσι, παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσυκλέτας, ράλυ Νότιας Αφρικής, το
2002.
Η τάξη έχει γίνει ήδη κόλαση. Οι μαθητές ουρλιάζουν βρίζοντας, βγάζουν τα πουκάμισά
τους, πετάνε βιβλία και καρέκλες, ενώ η δασκάλα βρίσκεται μισολιπόθυμη στο πάτωμα.
Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα της αίθουσας και μπαίνει ο διευθυντής, που βλέποντας το χάος
ξεφωνίζει:
‐ Μα το Θεό, δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου τέτοιο μπουρδέλο.
Στο βάθος ακούγεται η φωνή του παντογνώστη Σουζούκι:
‐ Κώστας Καραμανλής, πρωθυπουργός της Ελλάδος, το 2004, στο πρώτο υπουργικό
συμβούλιο.
